„Żadna ilość przegadanych godzin ani żaden sposób zrozumienia nie uwolnią ciężkich napięć mięśniowych, które upośledzają większość ludzi. Takie napięcia blokują wyrażanie uczuć i mogą zostać uwolnione jedynie przez pełne wyrażenie tych uczuć”.
Alexander Lowen, „Radość”
Osoby zainteresowane tą formą terapii prosimy o kontakt z Marcinem Rochowskim
Terapia lowenowska (zwana Analizą Bioenergetyczną, bioenergetyką, metodą Lowena) to metoda psychoterapii wywodząca się z wegetoterapii Wilhelma Reicha (ucznia Freuda), który wzbogacił psychoanalizę o wątek tak zwanej „pracy z ciałem”. To nurt terapii, gdzie klasyczne podejście psychodynamiczne jest wzbogacone, wspierane i łączone z pracą przez ciało. Twórca bioenergetyki, amerykański psychiatra Alexander Lowen (1910–2008), był pacjentem i współpracownikiem Reicha. Wykorzystując podstawowe założenia o energetycznym podłożu procesów psychofizycznych, stworzył własną koncepcję psychoterapii, rozwijaną następnie przez dziesięciolecia (Lowen prowadził sesje jako terapeuta przez ponad 55 lat, a zmarł w wieku 98 lat).
„Bioenergetyka ujmuje funkcjonowanie psychiczne człowieka w kategoriach ciała i energii. Zakłada, że źródłem nerwic, depresji i utraty tożsamości jest tłumienie uczuć, które przejawia się w postaci chronicznych napięć mięśniowych, blokujących swobodny przepływ energii przez organizm. W trakcie rozwoju jednostki, począwszy od wczesnego dzieciństwa, ustalają się specyficzne nawyki odcinania bólu, rozpaczy i lęku oraz sposoby pozyskiwania bezpieczeństwa i miłości otoczenia. Doprowadzają one do powstania struktury charakteru człowieka, na którą składają się: zniekształcony często obraz świata i własnej osoby, schematy zachowań i odczuwania, a także ograniczające żywotność organizmu wzorce «trzymania się» i poruszania, zwane «zbroją charakteru»” (Lowen, „Miłość, seks i serce”, Warszawa 1991)
Zgodnie z zasadami bioenergetyki ciało człowieka jest wyrazem i odbiciem jego psychiki. Terapia lowenowska polega na poznawaniu struktury charakteru osoby i uruchamianiu zatrzymanych w ciele emocji. Pacjent wykonuje ćwiczenia zwiększające świadomość ciała, rozwijające ekspresję i integrację. Szczególne znaczenie ma przywrócenie swobodnego oddychania. Celem terapii jest odblokowanie ograniczeń rozwoju osoby, uwolnienie energii zużywanej dotąd na powstrzymanie wewnętrznych impulsów, a także przywrócenie jedności ciała, uczuć i umysłu.
„Poza ciałem, życie jest złudzeniem. W ciele człowiek odczuwa cierpienie, smutek, lęk i przerażenie, lecz przynajmniej są to prawdziwe uczucia, których można doznać i które można wyrazić. Zdolność do odczuwania bólu to jednocześnie zdolność do odczuwania przyjemności” (Lowen, „Zdrada ciała”).
Lowen napisał kilkanaście książek na temat swojej metody terapii, z których większość została przetłumaczona na język polski:
Rys. stołek używany w terapii lowenowskiej